Kiedy w 1918 roku zgiełk wojny chylił się do końca, wiadomym okazało się, że Polska odzyska niepodległość. W wielu regionach naszego kraju powstawały polskie zręby państwowości poprzez przejmowanie lokalnych stanowisk zarządzających. Niemniej połączenie ziem z trzech zaborów, gdzie przez dziesięciolecia rozwój odbywał się w różnych kierunkach, brak połączeń komunikacyjnych i odmienność kulturowa – sprawiały, że proces integracji był niezwykle trudny. Samo wyznaczenie przebiegu granic było procesem niezwykle długotrwałym.
Kiedy Polska odzyskała niepodległość, od początku określenie właściwej daty było kłopotliwe. Dopiero w 1937 roku 11 listopada – ustanowiono świętem narodowym na pamiątkę przekazania przez Radę Regencyjną podległych jej wojsk Józefowi Piłsudskiemu.
Minione 100 lecie było dla naszego kraju okresem niezwykle trudnym. Młode państwo Polskie już w 1920 roku musiało zmagać się w kolejnej wojnie z Rosją. To zwycięstwo było bardzo ważne dla integracji i tożsamości wszystkich Polaków. We wrześniu 1939 roku Niemcy i Rosja Radziecka napadły na nasz kraj i przez kolejne lata Polska była zniewolona. Kiedy w 1945 roku wyzwalana była nasza ojczyzna przez wojska sowieckie wiadomym było, iż trafiamy pod kolejny dyktat totalitarny. Wojska te opuściły terytorium Polski dopiero w 1993 roku.
Ale minione 100 lat to również dynamiczny rozwój kraju w okresie międzywojennym, kiedy to zbudowano od podstaw m.in. port w Gdyni czy też Centralny Okręg Przemysłowy. Kolejny okres odbudowy przypadł na lata 50-te kiedy to z gruzu powstała nowa Warszawa. Trzeci okres zmian związany był ze zmianą ustrojową po 1989 roku. Zwłaszcza dynamiczny rozwój obserwujemy po wejściu Polski do UE w 2004 roku.
Czasy wolności – czyli w okresie międzywojennym i współczesnym po 1989 roku – wiążą się również walkami politycznymi. Zwłaszcza dwa wydarzenia położyły się cieniem na te walki, tj. zabójstwo pierwszego prezydenta Gabriela Narutowicza w 1922 r., który z przyczyn politycznych został zastrzelony oraz zamach stanu, tzw. „przewrót majowy” dokonany przez Józefa Piłsudskiego w 1926 roku. W czasach współczesnych jesteśmy świadkami też coraz mocniejszej walki politycznej choć wykorzystującej współczesne metody tj., media i świat wirtualny.
W okresie minionego stulecia prezydentami Rzeczpospolitej Polskiej urzędującymi w kraju byli: Gabriel Narutowicz, Stanisław Wojciechowski, Ignacy Mościcki, gen. Wojciech Jaruzelski, Lech Wałęsa, Aleksander Kwaśniewski, Lech Kaczyński, Bronisław Komorowski i Andrzej Duda. Oprócz wspomnianego Gabriela Narutowicza również Lech Kaczyński nie dokończył swojej kadencji, ponieważ zginął w katastrofie lotniczej w 2010 roku.
W tym dniu należy wspomnieć również o wybitnych osobach, które przyczyniły się w sposób szczególny do rozwoju naszego kraju. W okresie międzywojennym to z pewnością dwóch mężów stanu: Józef Piłsudski i Wincenty Witos, podczas II wojny światowej na uwagę zasługuje gen. Władysław Sikorski, który zginął w katastrofie lotniczej na Gibraltarze. Przywódcą udanego zrywu przeciwko komunistom i przywódcą „Solidarności” był Lech Wałęsa. Ale jedną z najważniejszych postaci w historii całego Państwa Polskiego od jego zarania z pewnością jest jedyny Papież Polak Jan Paweł II.
Dzisiejsze święto niech będzie podziękowaniem milionom Polaków, którzy ponieśli śmierć w obronie naszej ojczyzny, a jednocześnie niech będzie świętem radosnym. Tak jak nasi dziadowie cieszyli się w 1918 roku, tak my mamy świętować współcześnie. Nie zapominajmy, że jesteśmy biało-czerwoną drużyną, wspierającą się w czasach trudnych ale i pomagającą sobie w każdej potrzebie. Wykorzystajmy dzisiejszy i jutrzejszy dzień na wspólne spotkania w gronie najbliższych. Pamiętajmy, że epatowanie naszych barw narodowych jest nie tylko obowiązkiem ale przywilejem – o który walczyły nasze poprzednie pokolenia.
Pamiętajmy o pokazywaniu swojego przywiązania do ojczyzny swoim dzieciom i wnukom, aby w nich zaszczepiać jak najwcześniej ducha patriotycznego.
