Niemiecka linia obronna a2 – linia Pilicy. – Prace nad budową Linii Pilicy (Piliza Riegel) rozpoczęły się w sierpniu 1944 r. i trwały do stycznia 1945 r. Piliza Riegel ciągnie się wzdłuż lewego brzegu Pilicy od Luboczy do Sulejowa. Budowano na niej żelbetonowe schrony, pola minowe, rowy przeciwczołgowe, zapory z drutu kolczastego, transzeje, stanowiska dla ckm i armat oraz umocnione węzły oporu w Luboczy, Inowłodzu, Teofilowie, Tomaszowie Mazowieckim, Barkowicach oraz Sulejowie.
Fragment z książki: M. J. Szymańscy, Konewka, Jeleń Niemieckie stanowisko dowodzenia „ Anlage Mitte”
Punkt oporu Lubocz – We wsi Lubocz, w miejscu, gdzie linia „a2” dociera do Pilicy, Niemcy zbudowali pierwszy nad rzeką punkt oporu wyposażony w elementy fortyfikacji stałej. Przede wszystkim miał on bronić przeprawy przez Pilicę, gdzie w latach międzywojennych istniały przeprawy promowe oraz most saperski zbudowany w 1939 r., a więc infrastruktura drogowa niezbędna do sforsowania rzeki i przeprawy ciężkiego sprzętu. Umocnienia zabezpieczały także przed atakiem wzdłuż lewego brzegu Pilicy z kierunku Nowego Miasta nad Pilicą. Rozpoczęcie ofensywy z przyczółka warecko-magnuszewskiego stworzyło realną groźbę szybkiego sforsowania Pilicy i wyjścia wojsk radzieckich na tyły pozycji niemieckich. Usytuowano je w widłach rzeki Luboczanki i Pilicy na wysokiej skarpie z polem ostrzału na łąki i rozlewiska w dolinie rzeki. Dodatkowo do regulowania drogi z Nowego Miasta do Tomaszowa Mazowieckiego służyły polowe stanowiska artylerii (położone w lesie przy drodze, dziś jeszcze czytelne w terenie) oraz Ringstandy. W skład tego punktu oporu wchodziło osiem schronów Ringstand 58c (w wersji z powiększonym przedsionkiem i grubszymi ścianami) oraz jeden schron typu r668 i jeden typu r701.
Fragment z książki: Stowarzyszenie Miłośników Architektury i Techniki Militarnej ”LABIRYNT”, Tomaszowskie Bunkry Linia Pilicy Anlage Mitte.