Bunkry w Luboczy z II Wojny Światowej

0
7438

Schrony Linii Pilicy-Piliza Riegel

 
Niemiecka linia obronna a2, z 1944 ciągnąca się wzdłuż Pilicy od Luboczy do Sulejowa. Zbudowano tu wielokilometrowe odcinki fortyfikacji polowych, na które składały się pola minowe, rowy i zapory przeciwczołgowe, stanowiska dla armat, transzeje z bunkrami
Kocha(do dziś czytelne w terenie), a także żelbetowe schrony.
Wśród nich są małe schrony bojowe typu Tobruk(w różnych wariantach budowlanych), schrony bierne piechoty, schrony- ukrycia dla działka pancernego.

 

 

Fragment tekstu z opracowania Stowarzyszenia „LABIRYNT”

UMOCNIENIA „LINI PILICY” z 1944r.

Latem 1944r. Niemieckie dowództwo wojsk lądowych (Oberkomando des Heerves – OKH) opracowało projekt budowy systemu umocnień między Wisłą, a Odrą. Zakładał on wybudowanie pasów obrony – OKH Stellungen, oznaczonych literami od a do e. Miały one pełnić funkcję obwodów dowództwa w przypadku przełamania głównej lini obrony na Wiśle i Narwi (Hauptkampfline HKL). Miały składać się z rozległych fortyfikacji polowych oraz umocnionych węzłów oporu w strategicznych miejscach.

Pierwszy oddalony ok. 100km na zachód od HKL pas a dzielił się na linia a1 i a2. Do lini a2 zwanej też „Merkurstellung” biegnącej od ujścia Bzury, przez rzekę Pilicę, Bochnię, Nowy Sącz i dalej na południe należą umocnienia usytuowane na lewym brzegu Pilicy pomiędzy Luboczą, a Sulejowem zwane Linią Pilicy.

Umocnione węzły oporu nad Pilicą, wyposażone w elementy fortyfikacji stałej schrony bojowe i bierne) znajdują się w Luboczy, Inowłodzu, Zakościelu, Teofilowie, Tomaszowie Mazowieckim i Sulejowie.

 

 

 

Schrony w okolicy zostały zbudowane latem 1944 roku przez Niemców, aby powstrzymać ofensywę Armii Czerwonej. Umocnienia nie odegrały większej roli, ponieważ Rosjanie przełamali linię Pilicy pod Tomaszowem Mazowieckim i Nowym Miastem, nie atakując Niemców od rzeki.

W gminie Inowłódz najwięcej jest bunkrów typu Tobruk, schron typu Regelbau 668 przeznaczony dla sześciu żołnierzy oraz kilka schronów  typu Regelbau 701 będący garażem dla działa przeciwpancernego.

 

Mały schron dla drużyny piechoty Regelbau 668 dla 6-9 żołnierzy ze stanowiskiem Ringstand.

 

 

Schron „tobruk” – Ringstand 58c

Był to chyba najczęściej budowany schron w trakcie drugiej wojny światowej, przeznaczony dla obrony okrężnej, wzmacniający zarówno linie fortyfikacji polowych jak i stałych. Sama idea wznoszenia tego typu obiektów powstała prawdopodobnie we Włoszech, znane są też podobne schrony jugosłowiańskie. Szybko przeniesiono je na grunt niemiecki, zapełniając nimi od 1943 roku tysiące kilometrów linii obronnych. Załogę stanowiło 2 żołnierzy. Uzbrojenie stanowił karabin maszynowy MG 34 lub MG 42 umieszczany początkowo na specjalnych lawetach różnych typów, a następnie (w dobie niedoborów wojennych) na typowej dwunożnej podstawie. Mimo małej odporności na ostrzał artyleryjski był „tobruk” bardzo udaną konstrukcją, z powodu małych rozmiarów i zagłębienia w ziemi – bardzo trudnym do znalezienia przez obserwatorów wroga. Bardzo rzadko spotyka się obiekty ze śladami bezpośrednich trafień.

Regelbau 701 – garaż dla armat ppanc., plot. lub haubic polowych. W zagłębieniach w bocznych ścianach były montowane drewniane belki które dawały przestrzeń do przechowywania amunicji.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj
Captcha verification failed!
Ocena użytkownika captcha nie powiodła się. proszę skontaktuj się z nami!